dinsdag 19 juni 2012

De #Leerkracht als #Manager?

Wanneer was u voor de laatste keer op het schoolplein van een basisschool? Ik kom er regelmatig en kijk met verwondering rond. Naar de ouders die er zijn, naar de gele hesjes van de BSO's, maar vooral naar kinderen.
Allerlei natuurlijk processen en verhoudingen zijn zich daar al aan het voltrekken. Van groep 3 tot en met 8.

Het lijkt een miniwereld, waar die kleine mensjes nog van alles moeten leren en ontdekken. En dat terwijl ik laatst weer een 'manager' tegenkwam die over zijn team hardop durfde te zeggen:" Het zijn soms net kleine kinderen".
De vraag is dus; wat leren we dan precies wél tijdens en na de basisschool... maar vooral ook wat níet?

Leerkracht of manager?
En welke rol speelt een leerkracht daar dan in, of een manager?
Sommige basisscholen hechten er waarde aan om - haast individueel per kind - ieders eigen krachten te ontwikkelen. In de geest van samenwerken en teams ontwikkelen een prima gedachte. De crux blijft dan natuurlijk zitten in de verbinding en verbondenheid.
Ieder zijn eigen kracht, is nog geen slimme optelsom van dingen samen oppakken.

Hoe ontwikkel je nu het beste zelfredzaamheid in combinatie met het lef om een hulpvraag aan iemand anders te stellen? Om je kwetsbaar op te stellen en toe te geven dat jij zelf iets niet, of niet zo goed kunt? Of, andersom: hoe ontwikkel je mensen die van anderen durven te zeggen dat ze iets heel goed kunnen. Of in ieder geval beter dan zijzelf.

De waarheid ter discussie?
Laatst zag ik het in de praktijk in een sessie bij een klant. Een groepje mensen aan een vergadertafel (vergelijk het schoolplein), waar allerlei processen en verhoudingen een plek hebben. Soms al door de jaren heen ontwikkeld en daarmee 'waarheid' geworden.
Waarheid; stel die maar eens ter discussie ;-)
Bij de verander-projecten waar wij ons bij Bluefield HRM mee bezighouden gaat het heel basaal om de vraag: 'Wat doén wij hier nu iedere dag? En doe we dat nu slim?'
Als je daar even voor gaat zitten, en probeert met elkaar onder woorden te brengen wat de antwoorden op bovenstaande vragen zijn, dan is van eenduidigheid - helaas - zelden sprake.
En dat moet je eigenlijk eerst onder ogen durven zien. Dat is het begin.

Soms lukt het in de 1e sessie, maar vaak ook niet. Dan moet je toch een keer vaker met elkaar om de tafel om het eens te worden. Ook over de dingen waarover je het oneens bent.
En dan ontstaat het inzicht dat ieder zijn eigen kracht en rol in het team kan spelen. En dat je daarmee dan meer samen optrekt om je doelen te bereiken. Keiharde 'targets', maar ook de zachtere kwaliteitsdoelen.

Haal eruit wat erin zit
Ik geloof - ondertussen - heilig in het vermogen van mensen om dingen samen aan te kunnen pakken. Minimensen en grote mensen. En dat kunnen de goede leerkrachten eruit halen, maar goede managers ook!
Onder de juiste omstandigheden, gebaseerd op de juiste dosis vertrouwen, kunnen mensen zichzelf heel goed 'organiseren'. Dan ontstaat creatieve kracht die ieder verder brengt. Een organisatie, maar ook het team en zelfs het individu.

Durft u los te laten?