Toch nog belachelijk druk op de weg. Althans veel files, door degene die zich toch nog op de weg begeeft en er weer af glibbert. Een gedeelte van NL omarmt deze periode toch ook #HNW. Managers en medewerkers. Of toch vooral medewerkers?
Betaald met de kids sleeen
Terughoudendheid troef, dat is wat je merkt. 'Wat kost dat?'; 'En wat levert dat dan op?'; 'En wat heb ik dan wel allemaal niet nodig, bijvoorbeeld aan IT?'; En hoe weet ik dan dat mijn medewerkers wel werken?'
Tja, best logisch. Als je terugdenkt aan de Industriële revolutie. Toen was het leven nog overzichtelijk. Lekker hierarchisch, duidelijke lijnen. Je kon duidelijk zien wie de baas was en wist precies wat er van je verwacht werd.
Toch kan ik me niet voorstellen, dat mensen terugwillen naar die periode. Misschien sommige managers? Maar ook voor managers uit die tijd gold dat ze altijd ter plaatse moesten zijn en altijd ook - door hún managers - op de vingers werden gekeken en getikt.
Anders = Beter ? Of = Beter Anders
Nee. Dan zijn we nu veel beter af. Kan het nog beter? In ieder geval 'nieuwer', zo is de redenatie. Net als ieder zichzelfrespecterend wasmiddel zich zo nu en dan compleet (?) vernieuwd, heeft ook 'Het Werken' zich kennelijk vernieuwd. Dat nieuwe werken bestaat al en wordt niet nieuwer. Wel schreidt het voort en dringt het in verschillende vormen en soorten door in onze maatschappij.
Met een groeiende vrijheid voor medewerkers om hun werk te doen op een plek, wijze en moment waarop hen dat goed uitkomt. Managers moeten vooral het eindresultaat in de gaten gaan houden en zich een leiderschapsstijl aanmeten die past bij vrije, zelfstandige en mondige medewerkers. #Fijneverandering
Een goed voorbeeld van groter vrijheid in bijvoorbeeld productiebedrijven, of bedrijven met diverse ploegendiensten en planschema's is het zogenaamde #zelfroosteren. Een methode, ondersteund door een stuk automatisering van het planproces, waarin medewerkers zelf voor een groot deel hun planning kunnen maken voor de komende periode.
#HetNieuweLeren
Mensen moeten daaraan wennen; het is natuurlijk een verandering ten op zichte van het gebaande pad. Maar de opbrengsten zijn al snel herkenbaar in de vorm van dalend ziekteverzuim, stijgende medewerkertevredenheid en een versoepeld planproces. Want mensen kunnen het. Zelf sturen en plannen en rekening houden met hun belangen, dat van collega's en dat van werkgevers.
En als onze huidige werknemers het al kunnen, dan kunnen kinderen het ook. Daar gaan we eerst 'terug' naar een nogal lineair principe van continu-roosters op basisscholen. Terug naar een keurslijf waarin we kinderen volstampen met traditionele theorie en methoden.
Ook daar zal een slag gemaakt worden, ik denk onder druk van de leerlingen zelf. Want als ik zie hoe en hoe snel kinderen zich nieuwe techniek en technologie eigen maken, dan willen en kúnnen ze al snel niet meer op de - voor ONS - vertrouwde manier werken.
Dus laten we gaan: Voorwaarts!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten