dinsdag 2 april 2013

#Gratis #bonusadvies: Goeie raad kost niet duur


De grondhouding van de meeste mensen is ‘NEE’. Doe maar niet; ik weet niet waar ik aan begin; het is goed zoals het is; ik weet wel wat ik nu heb….; verandering is niet per sé een verbetering of vooruitgang…. Etc.
#habemus #papam
En U? Wat bent U? Ook zo’n conservatieve denker? Nee natuurlijk! Mooi… dan zijn we met verandergezinden onder elkaar. Of althans mensen die ervoor open staan om te luisteren. Naar argumenten en overwegingen.

Onderdeel van de oorzaak; ookvan de oplossing?
‘Beste manager, wat heb je precies allemaal gedaan om de problemen te krijgen die je nu hebt’? Een bekende uitspraak; een cliché. Maar het nadeel van clichés is toch wel dat ze waar zijn. Of in ieder geval een kern van waarheid bevatten.

De missie van Bluefield HRM omvat onder andere het uitgangspunt dat wij (potentiele) klanten geen problemen aanpraten. Maar een ander uitgangspunt is ook dat er geen managers of organisaties bestaan zonder problemen.
En daar proberen we elkaar te vinden.

10% besparen op 70% van uw kosten?
Van baliemedewerker tot specialist, het zijn de mensen in een bedrijf die in hoge mate de kwaliteit en daarmee het succes van de organisatie bepalen. Zij zijn het belangrijkste kapitaal en bepalen tegelijkertijd zeker 70% van de kosten. Het is dus van het grootste belang om goed voor uw medewerkers te zorgen; optimaal aansturen en tegelijk heel goed voor hen zorgen.

Kan dat? In tijden waarin we allemaal de broekriem aanhalen en regelmatig afscheid nemen van collega’s? Zeker kan dat. Zelfroosteren richt zich vooral ook op de (achter-)blijvers. Een team van medewerkers blijft. En op hun schouders rust de taak om de zaak draaiende te houden.
Nu kunt u ze opdrachten blijven geven en vragen blijven stellen. Maar daar worden ze niet blij van. Behalve als u ze vraagt om mee te denken. Daar worden ze wel blij van. Eerst schrikken ze misschien en vragen zich af welke adders onder het gras zitten. 
Maar als ze een keer op stoom komen: Dan hebt u een zeer ervaren en ambitieuse denktank.

Stel: uw loonsom is Eur 2.000.000? Een besparing van 10% daarop is...? Precies!

Doe als Warren Buffett (slim investeerder)
Onze ervaring is dat al na 2 maanden diverse quick-wins gerealiseerd worden. Terwijl ieder dacht dat die er al lang uit waren blijkt er toch nog iets onder uit de kan te kunnen. Maar dan bent u er nog niet. Na die paar maanden volgt – gestructureerd – meer.


Warren Buffett weet het allang: ‘De prijs is wat je betaalt; De waarde is wat je krijgt’.
Dat geldt ook voor projecten. Ook voor projecten in HRM in het kader van #Socialeinnovatie!

En dan nu de strikvraag: Wilt u er meer van weten? Of is het goed zoals het is? Bel 06-20793728 (of mail mag ook) en we bespreken de diverse effecten die zich voorspelbaar zullen voordoen!

vrijdag 8 maart 2013

Wie 'molt'? En wie beslist? #widm


De afgelopen week was in het nieuws dat het spaarsaldo in Nederland groeit. Dus we sparen en bewaren. Als appeltje voor de dorst? Nee, omdat het crisis is. Mensen zijn onzeker over hun financiële toekomst en het risico op baanverlies is toegenomen. Voor veel mensen reden om meer te sparen zodat ze wat achter de hand hebben voor onverwachte financiële tegenvallers.

Maar wat is er dan gebeurd met het motto:’geld moet rollen!’ ? De economie stokt juist nog wat meer, doordat we ons geld niet uitgeven. Maar nee. We stellen uit.

Dat zie je ook gebeuren als het gaat om organisaties. Bedrijven en instellingen houden ook de hand op de knip. Uitgeven kan altijd nog; beter nu even bewaren. Beslissingen uitstellen. En koppelen aan mijlpalen in de toekomst.

Uitstelgedrag

  • ‘Nee, als we na de zomervakantie weten hoe de verwachtingen over het 2e half jaar zijn… dán kunnen we misschien een project opstarten.’ ‘
  • 'Nee, onze mensen leven teveel in onzekerheid… die kunnen er nu geen projectje bij hebben.’
  • ‘Nee, het is nu niet stuk, dus hoeven we ook geen onderhoud te plegen. Niet aan machines, maar ook niet aan onze mensen.
  • ‘Nee, daar kan ik niet over beslissen; dat moet ik met mijn team overleggen.’

Herkenbaar? Of juist niet (dan is het een eye-opener!)?

Lijnmanager tegen HR-manager:’ Wat nu als we fors investeren in onze mensen en ze gaan daarna weg?” Weggegooid geld!
HR-Manager tegen de lijnmanager: ‘Wat nu als we NIET in onze mensen investeren en ze blijven bij ons? Wat doet dat met onze klantenkring?

Stop het uitstelgedrag!

Knopen doorhakken is het principe van besluitvaardig zijn. Besluitvaardigheid betekent twijfels laten varen en beslissingen durven nemen. Knopen doorhakken is goed, want alles wat je nu doet ligt morgen niet meer op je bord.

Besluitvaardige mensen zijn gewild. De wereld kijkt naar hen op en voelt een ontegenzeglijke drang om hen te volgen. Zij zullen het wel weten.
De meeste mensen geven moeilijke beslissingen namelijk maar al te graag uit handen. Op die manier hoeven ze geen verantwoordelijkheid te dragen. Een team moet dan een beslissing nemen… dat wordt uitstellen en daarna volgt afstellen. 
Dat zou de mol wel willen ;-)

Niets doen is (g)een optie!

Maar niets doen is geen optie. Einstein zei het al: Een uitvinding of een verbetering vind je niet door hetzelfde te blijven doen wat je altijd deed.
Twijfel is wezenlijk en reëel, maar geenszins nuttig of constructief. Uiteindelijk moet een beslissing toch genomen worden. Of je nou weken twijfelt of overweegt, de uitkomst (positief dan wel negatief) zal exact hetzelfde zijn. Twijfel is verspilling van tijd en energie. 
Dat zou de mol wel willen ;-)

Er moet iets gebeuren!

Door beslissingen uit te stellen, hoef je ze niet direct onder ogen te komen. Het uitstellen van beslissingen brengt echter een heleboel stress met zich mee. De kwestie die het betreft verdwijnt namelijk niet. Juist niet als je er geen beslissing over neemt. Dan blijft-ie zweven en terugkomen. En dan verkrampt een organisatie. Want eenieder voelt dat er iets niet klopt, dat er iets moet gebeuren…
Dat zou de mol NIET willen ;-)

Geld moet rollen!

Kom in actie, kom in beweging. Blijf niet doen wat je altijd al deed. Dat bracht ons Nederland hier, en uw organisatie net zo goed.
Het is tijd – met het perspectief op de toekomst – om lef te tonen. U weet wat u te doen staat!

NIET mollen! ‘Je weet toch’!

maandag 18 februari 2013

De overzichtelijke wereld : Zwart/ Wit


Een 1 of een 0; zwart of wit; vol of leeg …. Wat zou het leven toch een stuk aangenamer zijn als het lekker overzichtelijk was. Ja of nee, wel of niet. Helaas, helaas.

50 nuances; tinten grijs
Tussen zwart en wit zitten diverse nuances. Recent heeft iemand ons onverkort duidelijk gemaakt dat er (tenminste) #50tintengrijs bestaan. En eigenlijk weten we dat ook wel. En vinden we het zelf ook wel lekker om niet in een hokje geplaatst te worden. Ik ben niet wit en ik ben ook niet zwart. Ik ben authentiek en vooral mezelf.

Afspraken maken is moeilijk. Dat zou het niet zijn als alles op Ja of Nee te herleiden was. Maar in de praktijk zien we dagelijks gebeuren dat afspraken voor meer interpretaties vatbaar zijn. En dan hebben we het nog niet eens over de bewuste misinterpretatie.

Ouder tegen puber:’ ik wil dat je om 21.00 uur thuis bent’. Puber (al tiepend en twitterend): ‘OK’. En als de ouder dan om 21.10 eens contact opneemt om te vernemen waar de puber uithangt…. “oh…. Ik dacht om 21.00 uur vertrekken van waar ik was ….”

Afspraak = afspraak?
In het werk lijken afspraken ook overzicht te geven. Maar vaak zijn er toch behoorlijke verschillen van inzicht. In onze praktijk zien we dat bijna dagelijks voorbij komen. In de sessies die we met uiteenlopende teams doen, is 1 van de opdrachten altijd: wat is jullie basisset van afspraken?


Het gaat dan om het samenstellen van het werkrooster voor de komende weken/maanden. Vanzelfsprekend komen eerst cao regels naar voren, en andere wet- en regelgeving. Maar als het aankomt op: ‘als we om 9.00 beginnen, hoe laat komen we dan binnen?’ of ‘met hoeveel mensen hebben we tegelijk pauze? En wanneer start de pauzetijd? Als je in de kantine zit, of… als je daarnaartoe loopt?

Grote Ergernissen
Nuanceverschillen die in teams tot grote ergernissen kunnen leiden. Want een verschil in interpretatie levert een verschil van inzicht. Een kleintje en dus ogenschijnlijk onbelangrijk.
Maar zodra het erop aankomt zijn er vaak zoveel van dit soort kleine ergernissen opgestapeld dat de bom een keer moet barsten. En dat is meestal als er in de organisatie dingen gaan veranderen.

Voorspelbaar patroon
Ondanks alle tinten grijs zijn er wel voorspelbare elementen in menselijk gedrag te herkennen. Mensen en groepen reageren eigenlijk altijd volgens een bepaald patroon. Een ‘bepaald’ patroon. Geen exacte wetenschap, maar met de juiste kennis en expertise wel op de juiste manier te adresseren.

En voor als u al die nuances niet prettig vind: wij genieten er dagelijks van! En we horen het dan ook graag als u samen wilt optrekken. Bel 088 - 707 23 00!

donderdag 3 januari 2013

De Beste Wensen voor 2013?


Klokslag 12 in de nacht van 31 december op 1 januari heb ik mijn naasten allemaal weer het beste gewenst voor het nieuwe jaar.
En dat al hun wensen en ambities, zowel zakelijk als privé maar uit mogen komen…

Mooi toch? 

En zij wensten mij eigenlijk hetzelfde.
Daarmee weet ik wél wat ze mij wensen… maar heb ik geen idee wat het voor hun precies is, wat het betekent. Mijn wensen en ambities kan ik – na wat denkwerk – best goed omschrijven en onder woorden brengen. Zelfs hier en daar vertalen naar concrete doelen die ik wil bereiken.

Als je er even bij stilstaat is het wel gek. Waarschijnlijk is het voor de meeste mensen een hol begrip, ‘de beste wensen’. Net als ‘hé hallo, hoe gaat het’ . Dat interesseert eigenlijk ook niemand echt, toch?
‘Het beste’ is daarmee voor ieder wat anders. Voor een politie-agent iets anders dan voor een boef. En voor een politicus iets anders dan voor een ondernemer.

Belangenverwikkelingen

Omdat belangen ook verschillen. Misschien het hoogste belang niet, namelijk geluk, plezier en overvloed voor iedereen. Ergens diep van binnen wensen we dat allemaal wel. Maar… dat lijkt onmogelijk en dus beginnen we maar bij onszelf. Laat ik dan mijn belangen maar nastreven, dan komt de rest vanzelf. Of in ieder geval later wel.

Het beste voor een ‘manager’ is dat gelijk aan ‘het beste’ voor een medewerker? Het is maar net wie je spreekt. Voor hen zou een gemeenschappelijk doel makkelijk te vinden moeten zijn in de organisatiedoelstellingen van het bedrijf waar ze werken. Of overheidsinstelling, of …
En toch zal het makkelijker zijn om de verschillen aan te wijzen dan de overeenkomsten. Dat zit nu eenmaal in de grondhouding van mensen; op zoek gaan naar de verschillen.

Verschillen en overeenkomsten

En ook al komt 80 tot 90% overeen in wat mensen willen en nastreven, het komt altijd aan op die verschillen. Jammer en een gemiste kans.
Managers moeten 2013 ook weer overleven. Ze moeten beslissingen nemen. Beslissingen met consequenties voor andere mensen. Niet-managers hoeven dat niet. Die beslissen ook wel, maar dat heeft een geheel andere impact dan het beslissen over mensen.
En hoezeer die managers ook wensen dat hun beslissingen niet gaan over mensen, maar bijvoorbeeld over processen, of betere werkverderling, of…. Het heeft altijd effect op hun medewerkers.

D H Z (doe het zelf)

Zelfroosteren, of ‘zelforganisatie’ doet daar weinig aan af. Bedrijven en instellingen zijn er allereerst op gericht om te overleven, om te blijven bestaan. En beslissingen van managers in zo’n systeem moeten erop gericht zijn om dat te bewerkstelligen. Continuiteit. En dat heeft consequenties.
Maar er is 1 groot verschil en dat is dat doelen beter gebundeld en afgestemd worden. Doelen van mensen worden als van nature ingepast in doelstellingen van een organistaie. En ‘mensen’ sturen daarop aan, in samenwerking met hun manager. Dus: in plaats van ‘wij’ en ‘zij’ ontstaat er een gemeenschappelijke richting.

Met een snufje vertrouwen in je manager en – andersom – in je medewerker, breng je dan heel snel doelen binnen handbereik. Dus die persoonlijke én die van een organisatie.

Morali van dit verhali?

Wij – bij Bluefield HRM – wensen u en uw collega’s het allerbeste voor 2013. En wij gunnen u ‘zelforganisatie’ en ‘zelfroosteren’. Dat geeft de nodige rust omdat verantwoordelijkheden gedeeld worden. En dat brengt u de overwinning, als doelen gehaald worden.

Succes.

dinsdag 3 juli 2012

Een eb in uw organisatie?



U kent het gezegde wel :”het tij mee hebben”.
En een ander motto dat ook veelvuldig van toepassing is :”soms zit het mee, en soms zit het tegen” .
En als we die zaken combineren, dan hebben we het natuurlijk over vloed, en… juist. Eb.



Het afgelopen jaar is de inzet van #zelfroosteren al bij diverse organisaties een uitstekende tactiek geweest om het probleem van eb in een organisatie het hoofd te bieden.

Zelfroosteren lijkt – aan de buitenkant – een oplossing aan de zachte kant. Het gaat over mensen, hun tevredenheid, hun privé-werkbalans etc.

Het karakter van zelfroosteren kenmerkt zich door een unieke combinatie van voordelen voor uw medewerkers, maar ook voor uw organisatie.

De Winst!
Bedrijven die het aandurven om met hun medewerkers in gesprek te gaan over het werkroosteren realiseren – op hoofdlijnen – twee doelen:
  1.      Aanzienlijke besparing op directe personeelskosten varierend van 3 tot soms wel 10%
  2.      Een dialoog over diverse processen in een organisatie, waarbij deze in een gezonde setting ter discussie worden gesteld. En dat helpt verscherpingen aan te brengen die efficiency en effectiviteit zeer ten goede komen.

Uw medewerkers worden uw denktank.
Dat moet u wel aandurven en ruimte geven aan uw medewerkers. Natuurlijk is dat te ‘doseren’, maar het vergt wel iets van uw management en teamleiders.

Maar het loont: meer betrokken medewerkers leveren sneller een grotere bijdrage aan uw organisatie. En wat ze ervoor terugkrijgen is sturing op het eigen werkrooster en daarmee meer grip op de balans tussen werk en privé.

Durft u het aan: zelfroosteren in uw operatie… als tactische aanpak van de risico’s waaraan uw bedrijf staat blootgesteld? Of zelfs als strategische keuze?

Bel voor het maken van een vrijblijvende afspraak: 088 – 707 2300.